بی قرار توام و در دل تنگم گله هاست
آه ! بی تاب شدن عادت کم حوصله هاست
مثل عکس رُخ مهتاب که افتاده در آب
در دلم هستی و بین من و تو فاصله هاست
آسمان با قفس تنگ چه فرقی دارد
بال وقتی قفس پر زد چلچله هاست
بی تو هر لحظه مرا بیم فرو ریختن است
مثل شهری که به روی گسل زلزله هاست
باز می پرسمت از مسئله ی دوری و عشق
و سکوت تو جواب همه ی مسئله هاست...
فاضل نظری
نمی دانم چه می خواهم خدایا
به دنبال چه می گردم شب و روز
چه می جوید نگاه خسته من
چرا افسرده است این قلب پرسوز...
***
ز جمع آشنایان می گریزم
به کنجی می خزم آرام و خاموش
نگاهم غوطه ور در تیرگی ها
به بیمار دل خود می دهم گوش...
***
گریزانم از این مردم که با من
بظاهر همدم و یکرنگ هستند
ولی در باطن از فرط حقارت
به دامانم دوصد پیرایه بستند...
***
از این مردم، که تا شعرم شنیدند
برویم چون گلی خوشبو شکفتند
ولی آن دم که در خلوت نشستند
مرا دیوانه ای بدنام گفتند...
***
دل من ! ای دل دیوانه من !
که می سوزی ازین بیگانگی ها
مکن دیگر ز دست غیر فریاد
خدارا، بس کن این دیوانگی ها...
فروغ فرخزاد
آئينه تمام قد روبه رو شكست ...
حمید مصدق
شعر زیر اثر قیصر امین پور و خطاب به دکتر شریعتی است :
خسته ام از این کویر ، این کویر کور و پیر
این هُبوط بی دلیل ، این سقوط ناگزیر
آسمان بی هدف ، بادهای بی طرف
ابر های سر به راه ، بید های سربه زیر
ای نظاره ی شگفت ! ای نگاه ناگهان !
ای هماره در نظر ! ای هنوز بی نظیر !
آیه آیه ایت صریح ، سوره سوره ات فصیح
مثل خطی از هبوط ، مثل سطری از کویر
مثل شعر، ناگهان ! مثل گریه ، بی امان !
مثل لحظه های وحی ، اجتناب ناپذیر
ای مسافر غریب ، در دیار خویشتن
با تو آشنا شدم ، با تو در همین مسیر
از کویر سوت و کور تا مرا صدا زدی
دیدمت ولی چه دور ! دیدمت ولی چه دیر !
این تویی در آن طرف ، پشت میله ها رها
این منم در این طرف ، پشت میله ها اسیر
دست خسته ی مرا مثل کودکی بگیر
با خودت مرا ببر ، خسته ام از این کویر...
یک
دوستت دارم !
نه به خاطر شخصیت تو ؛
بلکه بخاطر شخصیتی که من در هنگام با تو بودن پیدا میکنم...
دو
هیچکس لیاقت اشکهای تو را ندارد
و کسی که چنین ارزشی دارد ،
باعث اشک ریختن تو نمی شود ...
سه
اگر کسی تو را آنطور که میخواهی دوست ندارد،
به این معنی نیست که تو را با تمام وجودش دوست ندارد...
چهار
دوست واقعی کسی است که دستهای تو را بگیرد ،
ولی قلب تو را لمس کند.
پنج
بدترین شکل دلتنگی برای کسی آن است که در کنار او باشی
و بدانی که هرگز به او نخواهی رسید...
شش
هرگز لبخند را ترک نکن !
حتی وقتی ناراحتی
چون هر کس امکان دارد عاشق لبخند تو شود...
هفت
تو ممکن است در تمام دنیا فقط یک نفر باشی،
ولی برای بعضی افراد تمام دنیا هستی...
هشت
هرگز وقتت را با کسی که حاضر نیست وقتش را با تو بگذراند، نگذران...
نه
شاید خدا خواسته است که ابتدا بسیاری افراد نامناسب را بشناسی و سپس شخص مناسب را.
به این ترتیب وقتی او را یافتی ، بهتر می‌توانی شکر گزار باشی...
ده
به چیزی که گذشت غم نخور.
به آنچه پس از آن آمد لبخند بزن...
یازده
همیشه افرادی هستند که تو را می‌آزارند
با این حال همواره به دیگران اعتماد کن
و فقط مواظب باش که به کسی که تو را آزرده، دوباره اعتماد نکنی...
دوازده
خود را به فرد بهتری تبدیل کن
و مطمئن باش که خود را می‌شناسی
قبل از آنکه شخص دیگری را بشناسی و انتظار داشته باشی او تو را بشناسد.
سیزده
زیاده از حد خود را تحت فشار نگذار.
بهترین چیزها در زمانی اتفاق می‌افتد که انتظارش را نداری...
سیزده خط برای زندگی - گابریل گارسیا مارکز
هم دعا کن گره از کار تو بگشاید عشق
هم دعا کن گره تازه نیفزاید عشق
قایقی در طلب موج به دریا زد و رفت
باید از مرگ نترسید، اگر باید عشق
عاقبت راز دلم را به لبانش گفتم
شاید این بوسه به نفرت برسد ، شاید عشق
شمع روشن شد و پروانه به آتش پیوست
می توان سوخت اگر امر بفرماید عشق
پیله رنج من ابریشم پیراهن شد
شمع حق داشت، به پروانه نمی آید عشق...
فاضل نظری
