باران عشق

این هم شعر جدیدم به مناسبت فرارسیدن ماه مبارک رمضان :

امشب خدایا ! قصد آغوش تو دارم

سودای کامی از لب نوش تو دارم

گرچه به درگاهت فقیر و ژنده پوشیم

میخواهم امشب تا سحر با هم بنوشیم

از ضربت مردم خراب و غرق دردم

نزدیک تر آ ، تا کمی دورت بگردم

پروانه گردم شب در آغوشت بسوزم

شاید که فردا جور دیگر گشت روزم

آئینه ی قلبم کمی زنگار دارد

جز تو هوای دیگری انگار دارد

من آمدم و خرمنی از بار گناه

چرکینه و آلوده به اعمال تباه

یا رب ! مکنم ز رحمتت نا امّید

کایم به ضیافتت با روی سپید...

سیاوش سالاریان

ای نشسته تو در این خانه پر نقش و خیال

خیز از این خانه

برو

رخت ببر

هیچ مگو

مولانا

این هم دو دوبیتی با مضامین مشابه از بنده حقیر :

گرچه چشمانت به من ، اما دلت با دیگریست

گرچه تلخندت به من ، خندیدنت با دیگریست

دل به این تلخند و مژگان نگاهت بسته ام

گرچه میدانم که اطفارت همه بازیگریست...

سکه ی این مهر از خورشید هم زرین تر است
خون ما از خون دیگر عاشقان رنگین تر است

رود راهی شد به دریا، کوه با اندوه گفت
می روی اما بدان دریا ز من پایین تر است

ما چنان آیینه ها بودیم، رو در رو ولی
امشب این آیینه از آن آینه غمگین تر است

گر جوابم را نمی گویی، جوابم کن به قهر
گاه یک دشنام از صدها دعا شیرین تر است

سنگدل! من دوستت دارم، فراموشم مکن
بر مزارم این غبار از سنگ هم سنگین تر است

فاضل نظری

نبود ز رخت قسمت ما غیر نگاهی

آن هم ندهد دست ، مگر گاه و بگاهی

فتم صنما! شادی دل، راحت جانی

چون می نگرم خوشتر از این، بهتر از آنی

بشینم سر راهی،به امید نگاهی...

ببینم مهر و ماهی ، به امید نگاهی...

شیدا

دوشینه با خیالش شب را به سر رساندم

راز لبان خود را بر کام او چکاندم

اسرار کام او بود، دُرّ یمانی من

دُرّ یمانیم را از لعل او ستاندم

راز لبان من را بر کام دیگری گفت !

اسرار کامش اما، بر هیچ لب نخواندم...

سیاوش سالاریان!!!

بی ثمر هر ساله در فکر بهارانم ولی

چون بهاران می رسد ، با من خرانی میکند...

شهریار

دلم می خواست سقف معبد هستی فرو می ريخت !

پليدی ها و زشتی ها به زير خاك می ماندند

بهاری جاودان آغوش وا می كرد

جهان در موجی از زيبايی و خوبی شنا می كرد !

بهشت عشق می خنديد به روی آسمان آبی آرام

پرستوهای مهر و دوستی پرواز می كردند

به روی بام ها ناقوس آزادی صدا می كرد...

مگو اين آرزو خام است !

مگو روح بشر همواره سرگردان و ناكام است !

اگر اين كهكشان از هم نمی پاشد ؛

وگر اين آسمان در هم نمی ريزد ؛

بيا تا ما فلك را سقف بشكافيم و طرحي نو در اندازيم

به شادی گل برافشانيم و می در ساغر اندازيم...

 فریدون مشیری

غمت در نهانخانه دل نشیند

به نازی که لیلی به محمل نشیند

مرنجان دلم را که این مرغ وحشی

ز بامی که برخاست، مشکل نشیند

خلد گر به پا خاری، آسان برآرم

چه سازم به خاری که در دل نشیند ؟

به دنبال محمل چنان زار گریم

که از گریه‌ام ناقه در گل نشیند

پی ناقه‌اش رفتم آهسته، ترسم

غباری به دامان محمل نشیند

به دنبال محمل، سبکتر قدم زن

مبادا غباری به محمل نشیند

عجب نیست خندد اگر گل به سروی

که در این چمن، پای در گل نشیند

بنازم به بزم محبت که آنجا

گدایی به شاهی، مقابل نشیند

طبیب از طلب در دو گیتی میاسا

کسی چون میان دو منزل نشیند...

طبیب اصفهانی

بزن رفیق که با ناله سه تار بگریم

به سوز ساز تو چون ابر نو بهار بگریم

بزن رفیق که در روزگار ، یار ندیدم

ز یار شکوه کنم یا ز روزگار بگریم؟

بزن که سوز غمی شعله میکشد به دل من

بزن که همره ساز تو زار زار بگریم ...

مهدی سهیلی