ناگهان می رسد از ره
چه بترسی ، چه نترسی!
شبحی بی قد و اندازه که پر میکند آفاق جهان را ؛
آشکارا و نهان را .
و در آن لحظه موعود ، در آن ابر و در آن دود ،
آذرخشی ست که بر بام سرای تو سرآید
و دهد پاسخ هر چیز که خواهی
چه بپرسی ، چه نپرسی ...
شفیعی کدکنی
درد عشقی کشیده ام که مپرس
زهر هجری چشیده ام که مپرس
گشته ام در جهان و آخر کار
دلبری برگزیده ام که مپرس
آنچنان در هوای خاک درش
میرود آب دیده ام که مپرس
من به گوش خود از دهانش دوش
سخنانی شنیدم که مپرس
سوی من لب چه میگزی که مگوی
لب لعلی گزیده ام که مپرس
بی تو در کلبه گدایی خویش
رنج هایی کشیده ام که مپرس
همچو حافظ غریب در ره عشق
به مقامی رسیده ام که مپرس ...
شبی را با من ای ماه سحرخیزان ، سحر کردی
سحر چون آفتاب از آشیان من سفر کردی
هنوزم از شبستان وفا بوی عبیر آید
که چون شمع عبیرآگین ، شبی با من سحر کردی
صفا کردی و درویشی ، بمیرم خاکپایت را
که شاهی محشتم بودی و با درویش سر کردی
چو دو مرغ دل‌آویزی به تنگ هم شدیم ، افسوس
همای من پریدی و مرا بی‌بال و پر کردی...
شهریار
تو که نوشم نِئی ، نیشم چرایی ؟
تو که یارم نِئی ، پیشم چرایی ؟
تو که مرهم نِئی ریش دلم را ،
نمک پاش دل ریشم چرایی ... ؟
باباطاهر
از سخن چینان شنیدم آشنایت نیستم
خاطراتت را بیاور تا بگویم کیستم
سیلی هم صحبتی از موج خوردن سخت نیست
صخره ام ! هر قدر بی مهری کنی ، می ایستم
تا نگویی اشک های شمع از کم طاقتی است
در خودم آتش به پا کردم ولی نگریستم
چون شکست آینه ، حیرت صد برابر می شود
بی سبب خود را شکستم تا ببینم کیستم
زندگی در برزخ وصل و جدایی ساده نیست
کاش قدری پیش از این یا بعد از آن می زیستم...
فاضل نظری
هی فلانی !
زندگی شاید همین باشد
«یک فریب ساده و کوچک»
آن هم از دست عزیزی که تو دنیا را
جز برای او و جز با او نمی خواهی
من گمانم زندگی باید همین باشد ...
اخوان ثالث
خیال دلکش پرواز در طراوت ابر
به خواب می ماند.
پرنده در قفس خویش
خواب می بیند.
پرنده در قفس خویش
به رنگ و روغن تصویر باغ می نگرد.
پرنده می داند
که باد بی نفس است
و باغ تصویری ست.
پرنده در قفس خویش
خواب می بیند...
هوشنگ ابتهاج
هر چه که هستی ، بیا ! گر چه که پستی ، بیا !
توبه شکستی ، بیا ! دوست نظر می کند
نیمه شب خلوت است ، مظهر هر رأفت است
عاشق شوریده را ، دوست نظر می کند
ای شده غرق گناه ، خواب گران تا به کی ؟
چاره درد تو را ،
دیده تر می کند ...
ای رفته ز دل ، رفته ز بر ، رفته ز خاطر
بر من منگر ، تاب نگاه تو ندارم
بر من منگر زانکه به جز تلخی اندوه
در خاطر از آن چشم سیاه تو ندارم
ای رفته ز دل ، راست بگو ! بهر چه امشب
با خاطره ها آمده ای باز به سویم؟
گر آمده ای از پی آن دلبر دلخواه
من او نیم ، او مرده و من سایه ی اویم...
سیمین بهبهانی
بعد از آن میمردم برای اینکه تحصیلم در دانشگاه تمام شود و کار را را شروع کنم.
بعد از آن میمردم برای اینکه ازدواج کنم و بچه دار شوم.
بعد از آن میمردم برای اینکه بچه ها بزرگ شوند و به مدرسه بروند و من بتوانم به کار باز گردم.
بعد از آن میمردم برای اینکه باز نشسته شوم .
و حالا لحظه مردنم فرا رسیده !
و ناگهان دریافتم که فراموش کردم که زندگی کنم ...
