باران عشق

گفته بودی که چرا محو تماشای منی               

               آنچنان مات که یکدم مژه برهم نزنی

مژه برهم نزدم تا که زدستم نرود              

               ناز چشم تو به قدر مژه برهم زدنی

فریدون مشیری

روزي از روزها ، شبي از شب ها،خواهم افتاد و خواهم مرد

 اما مي خواهم هر چه بيشتر بروم تا هرچه دورتر بيفتم

تا هرچه ديرتر بيفتم ، هر چه ديرتر و دورتر بميرم ،

 نمي خواهم حتي يگ گام يا يك لحظه

 پيش از آنكه مي توانسته ام بروم و بمانم ،

 افتاده باشم و جان داده باشم
همین ...

دکتر شریعتی

به تعبیر و تفسیر این زندگی                     

                       بیایید با هم همه شک کنیم

خطا بوده شاید تعابیر ما                           

                   نگاهی به تعبیر جلبک کنیم...! 

حسین پناهی

پیرمرد نارنجی پوش در حالی که کودک  را در آغوش داشت ، با سرعت وارد بیمارستان شد و به پرستار گفت:خواهش می کنم به داد این بچه برسید.ماشین به بچه زده و فرار کرد…

پرستار:این بچه نیاز به عمل داره باید پولشو پرداخت کنید.

پیرمرد:اما من پولی ندارم . پدر  مادر این بچه رو هم نمی شناسم.

خواهش می کنم عملش کنید . من پول و تا شب براتون میارم…

پرستار:با دکتری که قراره بچه رو عمل کنه صحبت کنید.

اما دکتر بدون اینکه نگاهی به کودک بیندازه گفت : این قانون بیمارستانه.باید پول قبل از عمل پرداخت بشه.

اما صبح روز بعد
دکتر بر سر مزار دختر کوچکش اشک می ریخت!

و چقدر زود دیر می شود...

منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن            

               منم که دیده نیالوده ام به بد دیدن

وفا کنیم ، ملامت کشیم و خوش باشیم          

               که در طریقت ما کافریست رنجیدن

حافظ

راحت بخواب ای شهر ! آن دیوانه مردست
در پیله ابریشمش پروانه مردست

در تُنگ، دیگر شور دریا غوطه‌ور نیست
آن ماهی دلتنگ، خوشبختانه مرده است

یک عمر زیر پا لگد کردند او را
اکنون که می‌گیرند روی شانه، مرده است

گنجشکها ! از شانه‌هایم برنخیزید
روزی درختی زیر این ویرانه مرده است

دیگر نخواهد شد کسی مهمان آتش
آن شمع را خاموش کن! پروانه مرده است...

فاضل نظری

*یادم باشد که زیبایی های کوچک را دوست بدارم
حتی اگر در میان زشتی های بزرگ باشند 

*یادم باشد که دیگران را دوست بدارم آن گونه که هستند
نه آن گونه که می خواهم باشند 

*یادم باشد که هرگز خود را از دریچه نگاه دیگران ننگرم
که من اگر خود با خویشتن آشتی نکنم ،
هیچ شخصی نمی تواند مرا با خود آشتی دهد 

*یادم باشد که خودم با خودم مهربان باشم
چرا که شخصی که با خود مهربان نیست،
نمی تواند با دیگران مهربان باشد

آسمان رنگ خدا گشت ، بیا پر بزنیم...

باغ خورشید پراز چلچله ها گشت ، بیا سر بزنیم...

فصل مهمان شدن پنجره ها یادت هست؟

پشت در جای غریبیست ، بیا در بزنیم...

یک نفر باز مرا در خود من می خواند!

پر پرواز نداریم که پرپر بزنیم...

باز از مزرعه ام بوی علف می شنوم !

جای پروانه چه خالیست بیا پر بزنیم...