نوشته زیر قسمتی از شعر فریدون مشیری و تاثیر گرفته از شعر ((آی آدما))ی نیما یوشیج است :

همه خاموش نشستیم و تماشا کردیم...

آن صدا ، اما خاموش نشد!

«آی آدم ها…»

«آی آدم ها…»

آن صدا هرگز خاموش نخواهد شد

آن صدا در همه جا دائم در پرواز است !

تا به دنیا دلی از هول ستم می لرزد ،

خاطری آشفته است ،

دیده ای گریان است ،

هر کجا دست نیاز بشری هست دراز ،

آن صدا در همه آفاق طنین انداز است !

آه اگر با دل و جان گوش کنیم ؛

آه اگر وسوسه نان را یک لحظه فراموش کنیم ؛

آی آدم ها را

در همه جا می شنویم !

در پی آن همه خون

که بر این خاک چکید ...

ننگمان باد این جان !

شرممان باد این نان!

ما نشستیم و تماشا کردیم...