ای رفیقان دیار دنیا...

این چه یاریست ، شما را به خدا

تا که با خاک هم آغوش شدیم

وه ! که یکباره فراموش شدیم

مسکنم مهد فراموشان است

این همان وادی خاموشان است...

شهریار