باران عشق

بیدل و خسته در این شهرم و دلداری نیست

غم دل با که توان گفت که غمخواری نیست

رو مداوای خود ای دل،بکن از جای دگر

کاندر این شهر، طبیب دل بیماری نیست

یارب این شهر چه شهری است که صد یوسف دل

به کلافی بفروشیم و خریداری نیست

شب به بالین من خسته به‌غیر از غم دوست

ز آشنایان کهن، یار و پرستاری نیست

به‌جز از بخت تو و دیده ی من، در غم تو

شب در این شهر به بالین سر بیداری نیست

گر«هما» را ندهد ره به در صومعه شیخ

در خرابات مگر سایه ی دیواری نیست...؟

همای شیرازی

ز یاران آنقدر بد دیده ام کز یار می ترسم

به بیکاری چنان خو کرده ام کز کار می ترسم

شاپویی ها خطرناکند و ترسیدن از آن واجب

ولی با این خطرناکی من از دستار می ترسم

نه از مار و نه از کژدم نه زین پیمان شکن مردم

از آن شاهنشه بی دین خلق آزار می ترسم

نمی ترسم نه از مار و نه از شیطان نه از جادو

غم خود را به یک سو هشته از غمخوار می ترسم

چو بی اصرار کار از دست مردم بر نمی آید

چه کار آید ز دست من که از اصرار می ترسم

فراوان گفتنی ها هست و باید گفتمش اما

چه سازم دور دور دیگرست از دار می ترسم...

ایرج میرزا

در اين سراي بي كسي كسي به در نمي زند
به دشت پر ملال ما پرنده پر نمي زند

يكي زشب گرفتگان چراغ بر نمي كند
كسي به كوچه سار شب در سحر نمي زند

نشسته ام در انتظار اين غبار بي سوار
دريغ كز شبي چنين سپيده سر نمي زند

دل خراب من دگر خراب تر نمي شود
كه خنجر غمت از اين خراب تر نمي زند

گذر گهي است پر ستم كه اندرو به غير غم
يكي صلاي آشنا به رهگذر نمي زند

چه چشم پاسخ است از اين دريچه هاي بسته ات
برو که هيچ کس ندا به گوش کر نمي زند

نه سايه دارم و نه بر بيفکنندم و سزاست
اگر نه بر درخت تر کسي تبر نمي زند

هوشنگ ابتهاج

این هم شعر جدیدم به مناسبت فرارسیدن ماه مبارک رمضان :

امشب خدایا ! قصد آغوش تو دارم

سودای کامی از لب نوش تو دارم

گرچه به درگاهت فقیر و ژنده پوشیم

میخواهم امشب تا سحر با هم بنوشیم

از ضربت مردم خراب و غرق دردم

نزدیک تر آ ، تا کمی دورت بگردم

پروانه گردم شب در آغوشت بسوزم

شاید که فردا جور دیگر گشت روزم

آئینه ی قلبم کمی زنگار دارد

جز تو هوای دیگری انگار دارد

من آمدم و خرمنی از بار گناه

چرکینه و آلوده به اعمال تباه

یا رب ! مکنم ز رحمتت نا امّید

کایم به ضیافتت با روی سپید...

سیاوش سالاریان